गृहपृष्ठ कविता : मेरा बा
कविता : मेरा बा
मेरा हजुर बाले
एक दिन मेरा बा लाई
भन्नू भाे रे,
बुझिस् फाेटाे कैलै नखिच्नु
जात जान्छ,
त्याे म्लेच्छ जातिकाे चलन ।
मेरा बा लाई नाेकरि
गरेकाे ठाउँमा भनेछ,
पण्डित् जि तपाइकाे फाेटाे,
शहर खै काँ हाे गएर
मधुराे फाेटाे बनाउनु भएछ
त्याे फाेटाे पानी फाेटाे रे ।
हजुर बाले त्याे दिन
बालाइ भन्नू भएछ,
तँ पिढि मै बस,
भित्र नपस्
बालाइ हजुर बाले नुहाउन लगाइ
जनै फेराउनु भए छ,
सून पानी छर्कि भित्र हुल्नु भएछ।
बाले मलाइ कहानी
सुनाउनु भएकाे,
म दुई वर्ष अमेरिका बसेँ।
म फर्कदा घर नजिककै
विशेष ढाेका बनाएका रहेछन्
स्वागत द्वार
मेराे स्वागत आगमन पछि
सवैले अमेरिकावाट ल्याएकाे
ओरिजनल चकलेट पान गरे ।
सवै खुशी भए, काेहिले त मुखै फाेरे
तपाईं त भाग्यमानि
मेराे पनि याे याैटा प्यूसाे ।
तपाइकै जिम्मा लगाउन चाहन्छु।
मिले सम्म उतै पढाेस,
उतैकाे पि आर वनाेस ।
– मधुसुधन प्रसाद घिमिरे
नयाँ बानेश्वर शान्ति नगर,काठमाडाै
